Zit je er bijna op, December? Ik vind jou namelijk een maand van niks. Althans de meeste dagen vind ik ronduit ruk, maar dat mag voor vrienden geen verrassing zijn. Ik transformeer deze maand steevast van minnelijke chick in Statler en Waldorf uit de Muppetshow. Wees voorbereid.
Op het werk is het superdruk deze weken, het kantoor is weer versierd met aftandse koperkleurige slingers en overige reutemeteut die iedereen zo snel mogelijk uit zijn eigen huis wil hebben. Aan mijn computer hangt een plastic kerstboompje dat van kleur verandert als ik werk. Gekregen van een collega, samen met een plastic kersster in een potje. Omdat het zo gezellig is.. Voor de ramen hangt een lichtjesgordijn waarvan de helft van de lampjes zijn overleden. Armoe troef hier. Maar wat is het kneuterig lekker op kantoor hè?
Op Facebook wordt ik overladen met foto’s van kerstbomen. Ze zien er allemaal hetzelfde uit, groene bomen vol gepleurd met een overdaad aan lichtjes, want hé, dat is gezellig hè? Wat er verder inhangt is door de lichtvervuiling niet eens te onderscheiden. O het gaat om het omgetoverde sinaasappelkistje eronder? Waar die ooit door de kinderen zelf gekleide poppetjes en mislukte ezels en kamelen in hangen? Zeg dat dan! Scheelt me zoveel inzoomen op niks. Laten jullie ook nog een foto zien op 5 januari? Als de piek er inmiddels 6x uit geflikkerd is en de punt ontbreekt, de boom nog nét niet is overleden, de helft van de lampjes het hebben opgegeven en jullie nog dagen bezig zijn om de naalden uit het kleed te pulken? Of is dat iets dat alleen mij overkomt? En ik heb niet eens een piek maar de chaos blijft in mijn geval hetzelfde.
Eerste kerstdag is het feest pas écht compleet, dan mag ik weer gezellig aan het kerstdiner. Om 4 uur welteverstaan want mijn gehandicapte broer is rond zessen zo moe dat hij met gierende banden terug wil naar de instelling om zijn verstelbare sponde op te zoeken. En ik ben bang dat ik wederom de gehandicaptenbus mag besturen dus die wijn kan ik ook wel afschrijven. Eten moet op tijd want zo ergens rond de klok van vijf beginnen zijn spasmen, dus we zorgen er in elk geval voor dat de soep er dan alvast inzit. Gelukkig kan hij er zelf ook om lachen, de schat. Ik krijg al 2 maanden mailtjes van de lieverd dat we als verrassing voor mama een bonte vaas moeten kopen voor kerst en mama staat steevast in de CC ingekopieerd. Dus ik moet nog op zoek naar een passend cadeautje ook, die vaas gaat hem niet worden.
Ik snap dat overmatige geschrans met kerst sowieso niet. Het hele jaar door kom ik meestal niet veel verder dan een hoofdmaaltijd, maar met kerst moeten we zo nodig minimaal 5 gangen door de sleuf drukken want dat is chique. Na de tweede gang mag de hele familie alvast de broek onder tafel open gooien want er liggen nog zo’n gang of 3, 4 in het verschiet en de bisque vulde nét iets meer dan verwacht. En voor je het weet kijk je tegen het randje aan van een kerst-slip waarop een lodderig kijkende Rudolf prijkt. Ik vind het rete chique. O wat zou ik graag in mijn sleetse joggingbroek binchwatchen voor de buis met een paar hapjes, een zak kersenbonbons en een goede fles wijn.
Maar er is hoop voor mij en deze maand. Écht! Ik blijf optimistisch.. Ik hou van de kerstperiode als ik door de Jordaan kan slenteren in de avond. Als ik langs de verlichte grachten struin en het schijnsel van honderden sterrenlichtjes door de ramen glinstert, als het koud is en ik bij Fokkink buiten in het knusse steegje met zielsverwanten een likeurtje sta te fleppen om warm te worden. En als tweede kerstdag ten einde loopt ben ik blij dat ik de kerst weer heb getrotseerd. Dan is iedereen de deur uitgewerkt en kunnen de verplichtingen samen met de restanten van de kerstmaaltijd worden afgevoerd. Tijd om mijn 13e maand te gaan verteren. Dan ben ik happy.
Na vandaag nog 6 dagen werken en dan ben ik ruim twee weken vrij. Oh lovely december. Er zijn dagen dat ik echt fucking veel van je hou.
ANGELI SCHRIJFT 