Drukke weekendjes enzo

Drukke weekendjes, die hebben we met enige regelmaat en de komende weekenden zitten alweer propvol. Feestjes, verjaardagen, de feestdagen die komen gaan en waaraan ik, zoals wellicht bekend bij de vaste lezers, nou niet echt euforisch blij van wordt. Maar al deze uitspattingen zijn ook een gezellige afwisseling van de werkweek. En dat heeft een mens soms keihard nodig.

We hebben wat pareltjes gehad de afgelopen tijd. Met Eus en Patries hebben we een heerlijke middag en avond in Leiden gehad. Wat een aanrader, wat een heerlijke stad maar man wat was het fucking koud. Maar ik heb een supergave tip voor jullie, mocht je een bloedsaai weekend voor de boeg hebben. Ga naar Escape from Wonderland! Man, wat hebben we gelachen. Probeer maar eens te ontsnappen uit een soort Alice in Wonderland-achtig tafereel met 2 hyperactieve wijven en 2 super relaxte maar bomen van gasten. In kamers vol met delicate kopjes, theepotjes en andere zoetsappige snuisterijen puzzels oplossen met Tries en mij is best een terging, maar hé, we hebben het interieur heel weten te houden. En man, wat waren we trots dat we binnen een uur de uitgang hadden gevonden. Ehm, dat bleek dus een grote desillusie. De escape-cipier had enige malen de klok clandestien stil gezet, dus we hebben er in plaats van 60 minuten precies 79 minuten en 44 seconden over gedaan, maar who cares, we zijn uit het sprookjeshol weten te ontsnappen en waren rete trots op onszelf.

Verleden week hebben we 5 dagen bij Raf en Karen in Spanje mogen vertoeven. Wat een feestje weer, thuiskomen met een hoofdletter ‘T’. We hadden een Fiatje 500 gehuurd en je gelooft het niet, maar zelfs Niels past erin met zijn lange stelten. Het was heerlijk, elke dag zo rond de 22-24 graden terwijl het in Nederland maar een grijze en gure bedoening was. We hebben weer mooie avondjes gehad. Dansen in de restaurantjes, de vintage- en antiekmarkt bezocht, leuke plekjes verkend en mooie gesprekken gevoerd. En natuurlijk hebben we teveel wijn gedronken en ontzettend veel gelachen, maar dat zal niemand verbazen. Een hele zondagmiddag boven op een berg in een wijnmuseum vertoeven met een 7-gangen menu en pure rode wijn was toch echt onvergetelijk. Vooral de eigenaresse cq. kokkin was een gevalletje apart met een strot waar het maandelijks luchtalarm bij in het niet valt, maar ik hou er zo van. Wat die leuke plekjes betreft, Niels wilde toch op de laatste dag nog even langs Benidorm waar zijn ouders regelmatig wat tijd slijten. Ik kan je vertellen dat we het leeftijdsgemiddelde met zeker zo’n 30% naar beneden hebben gehaald. Man, man, je breekt je nek over de rollators en scootmobiels. We hebben er nog even over getwijfeld of we ook een scootmobiel-tandem zouden huren om in stijl Benidorm te verkennen, maar nèh, ik denk dat er al genoeg Benidorm bastards de straten onveilig maken daar.

Afgelopen weekend was ook weer een pareltje. Op zaterdag tot een uurtje of 11 ’s avonds althans. Het werd de hoogste tijd voor weer eens een avondje stappen in het Amsterdamse. We zouden met Den, Taat, Wessel & Anne gaan eten bij een Turks restaurant in Amsterdam West, Orontes. Ik word er zo blij van, een tafel vol met mezes, wat flesjes wijn en geweldig gezelschap. Na het eten toch maar even naar de Nieuwe Anita om de hoek. Als je één tent moet kiezen in Amsterdam waar je niet je kont op design-stoeltjes hoeft neer te vleien is het De Nieuwe Anita. Je loopt eigenlijk gewoon bij je 90-jarige oma naar binnen inclusief bijpassende muffige geur. In de kelder zijn geregeld ondefinieerbare optredens dus afgelopen zaterdag was het niet veel anders. Maar het is zo kneuterig gezellig, het enige minpuntje was de gin-tonic. Die viel even verkeerd dus de Nieuwe Anita is toch wel zo’n straf half uurtje de carroussel van de Frederik Hendrikstraat geweest, maar dat mocht de pret niet drukken.

En om het weekend nog even in stijl af te sluiten op 4 december hebben we Sev’s tweede verjaardag en tegelijkertijd Sinterklaas gevierd in Brabant. Kleine Sev, wat een prachtig mannetje is het en stiekem voel ik me toch een beetje een bonus-oma. De kleine chef was volgens mij het meest blij met zijn stofzuigertje, de hele verdieping werd onderhanden genomen en de rest van de kadootjes waren natuurlijk even helemaal buiten beeld. Als een volleerde interieurverzorger kuierde hij het hele huis door en wat het stofzuigertje niet opzoog propte hij zelf wel in de stofzuigermond. Zo aandoenlijk, de kleine held.

Kortom, het waren drukke weken en de komende weekenden zitten we overvol met afspraken, maar daar is deze donkere maand prima voor geschikt, vind ik.. Ik heb me alleen heilig voorgenomen om geen gin-tonics meer langs de huig te laten glijden, maar verder gooi ik de komende weken alle principes snoeihard overboord. Waarvan akte.

Oh lovely *December..*

Zit je er bijna op, December? Ik vind jou namelijk een maand van niks. Althans de meeste dagen vind ik ronduit ruk, maar dat mag voor vrienden geen verrassing zijn. Ik transformeer deze maand steevast van minnelijke chick in Statler en Waldorf uit de Muppetshow. Wees voorbereid.

Op het werk is het superdruk deze weken, het kantoor is weer versierd met aftandse koperkleurige slingers en overige reutemeteut die iedereen zo snel mogelijk uit zijn eigen huis wil hebben. Aan mijn computer hangt een plastic kerstboompje dat van kleur verandert als ik werk. Gekregen van een collega, samen met een plastic kersster in een potje. Omdat het zo gezellig is.. Voor de ramen hangt een lichtjesgordijn waarvan de helft van de lampjes zijn overleden. Armoe troef hier. Maar wat is het kneuterig lekker op kantoor hè?

Op Facebook wordt ik overladen met foto’s van kerstbomen. Ze zien er allemaal hetzelfde uit, groene bomen vol gepleurd met een overdaad aan lichtjes, want hé, dat is gezellig hè? Wat er verder inhangt is door de lichtvervuiling niet eens te onderscheiden. O het gaat om het omgetoverde sinaasappelkistje eronder? Waar die ooit door de kinderen zelf gekleide poppetjes en mislukte ezels en kamelen in hangen? Zeg dat dan! Scheelt me zoveel inzoomen op niks. Laten jullie ook nog een foto zien op 5 januari? Als de piek er inmiddels 6x uit geflikkerd is en de punt ontbreekt, de boom nog nét niet is overleden, de helft van de lampjes het hebben opgegeven en jullie nog dagen bezig zijn om de naalden uit het kleed te pulken? Of is dat iets dat alleen mij overkomt? En ik heb niet eens een piek maar de chaos blijft in mijn geval hetzelfde.

Eerste kerstdag is het feest pas écht compleet, dan mag ik weer gezellig aan het kerstdiner. Om 4 uur welteverstaan want mijn gehandicapte broer is rond zessen zo moe dat hij met gierende banden terug wil naar de instelling om zijn verstelbare sponde op te zoeken. En ik ben bang dat ik wederom de gehandicaptenbus mag besturen dus die wijn kan ik ook wel afschrijven. Eten moet op tijd want zo ergens rond de klok van vijf beginnen zijn spasmen, dus we zorgen er in elk geval voor dat de soep er dan alvast inzit. Gelukkig kan hij er zelf ook om lachen, de schat. Ik krijg al 2 maanden mailtjes van de lieverd dat we als verrassing voor mama een bonte vaas moeten kopen voor kerst en mama staat steevast in de CC ingekopieerd. Dus ik moet nog op zoek naar een passend cadeautje ook, die vaas gaat hem niet worden.

Ik snap dat overmatige geschrans met kerst sowieso niet. Het hele jaar door kom ik meestal niet veel verder dan een hoofdmaaltijd, maar met kerst moeten we zo nodig minimaal 5 gangen door de sleuf drukken want dat is chique. Na de tweede gang mag de hele familie alvast de broek onder tafel open gooien want er liggen nog zo’n gang of 3, 4 in het verschiet en de bisque vulde nét iets meer dan verwacht. En voor je het weet kijk je tegen het randje aan van een kerst-slip waarop een lodderig kijkende Rudolf prijkt. Ik vind het rete chique. O wat zou ik graag in mijn sleetse joggingbroek binchwatchen voor de buis met een paar hapjes, een zak kersenbonbons en een goede fles wijn.

Maar er is hoop voor mij en deze maand. Écht! Ik blijf optimistisch.. Ik hou van de kerstperiode als ik door de Jordaan kan slenteren in de avond. Als ik langs de verlichte grachten struin en het schijnsel van honderden sterrenlichtjes door de ramen glinstert, als het koud is en ik bij Fokkink buiten in het knusse steegje met zielsverwanten een likeurtje sta te fleppen om warm te worden. En als tweede kerstdag ten einde loopt ben ik blij dat ik de kerst weer heb getrotseerd. Dan is iedereen de deur uitgewerkt en kunnen de verplichtingen samen met de restanten van de kerstmaaltijd worden afgevoerd. Tijd om mijn 13^e maand te gaan verteren. Dan ben ik happy.

Na vandaag nog 6 dagen werken en dan ben ik ruim twee weken vrij. Oh lovely december. Er zijn dagen dat ik echt fucking veel van je hou.