En dan zit het er ineens zomaar op. Ons in-3-fases-trouwen avontuur. Het is even afschalen, want vanaf 14 juli zaten we in een flow van steeds weer uitkijken naar het volgende hoogtepunt. Trouwen voor de wet, trouwen in Spanje en als klap op de vuurpijl een uitbundig feest. Wat hebben wij genoten. Van alles, van iedereen en vooral van elkaar. Wat hebben we mooie mensen om ons heen. Ik kan iedereen niet genoeg bedanken want jullie hebben er voor gezorgd dat het hele avontuur voor ons een gouden randje kreeg.
Het was een rollercoaster van totale euforie en van een enkel dieptepuntje. Dat Niels in de tussenliggende periode nog snel geopereerd moest worden was superspannend, niet alleen voor ons maar ook voor familie en vrienden, maar de uitslagen zijn goed dus we kunnen verder met samen fucking oud worden! Het geluk is met ons en we gaan er vanuit dat Niels gezond blijft tot hij oud en krakkemikkig, met een kat op schoot, voor zijn finca zit.
Want dat gevoel is steeds sterker geworden, samen met deze vrolijke reus oud worden op een Spaanse finca. En als bonus een stuk of wat honden en katten, ook dat. Maar voorlopig zijn we nog in de buurt en gaan we nieuwe herinneringen maken met iedereen die ons lief is.
Mijn kersverse echtgenoot, man wat hou ik zielsveel van deze man en er zullen heus wel momenten zijn dat we elkaar vervloeken, maar dat kunnen we aan. Ik weet dat ik niet het makkelijkste type ben met mijn emotionele hooggevoeligheid, dus lieve, zorgzame, blije Niels, dankjewel dat je het avontuur met mij aandurft. Ik vind je een held 🙂
Zo, dit kleffe bericht moest er even uit. Gewoon, omdat ik het zo voel. Punt.
27 juli.. Wat een memorabele dag! Onze trouwdag die totaal anders liep dan ik verwachtte en daardoor meer dan bijzonder was. Het wordt een lang verhaal maar laat ik beginnen bij het begin. Wel zo duidelijk, toch?
Niels en ik hebben eerst 5 dagen in Alicante vertoeft met zijn tweetjes. Het was heerlijk, het was bloedverziekend heet, we hebben terrassen onveilig gemaakt, ge-weddingcrasht en de illegale hotelgasten uitgehangen. Kortom, we hebben ons de tandjes gezweet, veel gelachen, gegeten en gedronken, maar uiteindelijk hebben we vooral uitgezien naar onze trouwdag!!
Illegale hotelgastZoek de weddingcrasher!AlicanteAlicanteAlicanteB&B, nr 27, hoe kan het anders
Terwijl we nog in Alicante waren, kregen we een whatsappje van Niels zijn zus, die samen met Karen, Jack en Raf onze trouwdag zou verzorgen, met een nogal dubieuze opdracht: ‘hier heb je de tekst en leer even het Onze Vader in het Spaans uit jullie hoofd`. Tuurlijk, peanuts. Ik lal liever met een wijntje op een liedje van Enrique Iglesias, dat gaat me stukken beter af. Maar goed, we geloofden er geen zak van, dus dat repeteren van het sacrale versje stond op een redelijk laag pitje. Maar het hele verhaal begon steeds serieuzere vormen aan te nemen toen aan alle kanten bevestigd werd dat het toch allemaal wel wat traditioneler Spaans zou worden dan verwacht. Een aangezien we al hadden ge-weddingcrasht in Alicante hadden we een voorproef gekregen van wat ons te wachten zou kunnen komen te staan. Shit, zouden we verdomme echt met ons niet altijd zo voorbeeldige gedrag voor El Padre moeten verschijnen? Nauwelijks voor te stellen want we lopen geen van allen de kerkdeur plat. Dat zou eerst 3 uur uur biechtstoel worden. Voor mij dan, voor Niels een uurtje of 8 ben ik bang. Maar door de subtiele hints begon de zwem- cq. bikinibroek toch redelijk vol te lopen van de zenuwen, dus we hebben 4 dagen geoefend, wat tot enorme hilariteit leidde. Niels kwam niet verder dan Padre nuestro estas en limoncello. Het klopte redelijk. Ik denk ook dat de pastoor stiekem aan de limoncello lurkt, maar van mij mag ie. Mocht je Niels zijn hilarische pogingen om vloeiend Spaans te lullen met een wijntje op willen bekijken, klik dan even op het Padre Nuestro. Het is de moeite waard..
Filmpje!
Afijn, na 5 dagen werd het tijd om naar de B&B van Raf en Karen te gaan in Jalón. We werden met open armen ontvangen, wat een pareltjes, en ja, de B&B ook. Ein-de-lijk op de plaats van bestemming waar het grote ‘elkaar beloven’ en al die andere spannende momenten zouden gaan gebeuren! Het was thuiskomen bij Karen en Raf en dat was zó fijn en bijzonder! We hebben de eerste 2 dagen echt geen flikker gedaan behalve eten, drinken en natuurlijk dat verdomde klote-gebedje geoefend. Mirjam & Jack kwamen de tweede dag erbij en man wat hebben we genoten en geschranst van Jack zijn legendarische paella. Met zijn zessen hebben we in recordtijd een pan paella voor 10 soldaat gemaakt en wederom met de nodige wijntjes en andere Spaanse shit, dus dan weet je het wel.
En dan is het ineens 27 juli, YEAH!! Terwijl White Wedding van Billy Idol loeihard door de casa schalde werden we geroepen voor een champagneontbijt. En dan weet je, dit wordt een not so ordinary wedding and I love it! Dit wordt een perfecte dag!
Helaas sloeg mijn euforische gevoel heel even om toen we een krap uurtje later gedropt werden bij, jawel, een haven. Want ‘haven’ betekent automatisch ‘boot’ en ik ga, om het nog zacht uit te drukken, niet zo goed op zo’n varende schuit. Terwijl ik flets wegtrok bij het idee dat ik 4 uur kotsend aan de romp van de catamaran zou kleven, werd Mirjam minstens net zo bleek bij het idee dat ze iets rampzaligs georganiseerd had. Waar is de farmacia als je hem nodig hebt? Op elke godvergeten Spaanse hoek prijkt een flikkerend groen kruis, maar op dat moment was dat hele flikkerlicht ver te zoeken. Godzijdank nog net op tijd een pillendraaier gevonden, reispillen in mijn bescheten mik gejast en op hoop van zegen de catamaran op. Opluchting dat die bittere pil er in elk geval inzat en ik heb zo’n vaag vermoeden dat dat ook voor de overige zeelui in hun voordeel zou uitpakken. Wat een prachtige tocht was het! Helaas door de stress de hint van Jack gemist dat we een foto moesten maken van een prachtig stukje strand (wat onze trouwlokatie bleek te zijn..) maar ik was allang blij dat ik zat en mijn champagne-ontbijt binnen mijn laadklep hield. Ik heb de kip op de boot-bbq voor de zekerheid toch maar even doorgeschoven naar mijn immer hongerige Niels, maar de sla met brood bleef lekker hangen waar het hoort en ik heb écht genoten van het varen! Weer een fobietje weggewerkt zeg maar.
4 uur later werden we weer opgehaald door Raf. Met Going to the Chapel op 10 door de autospeakers knallend, iedereen die dacht van een rustige siësta te genieten, wakker geblèrd. Wederom, I love it! Snel omkleden want de heilige El Padre kun je niet laten wachten hè? Nou daar gingen we, uitgelaten en tegelijkertijd bloednerveus! Nog snel een keer of wat het Padre Nuestro geoefend, maar natuurlijk een totale black-out na de eerste zin. God sta me bij. Ik kreeg bij het pittoreske kapelletje een fantastisch kitscherig brandend Mariakaarsje in de hand en Niels leek me ook niet de relaxte gast zoals ik hem ken. De Padre was alleen in geen velden of wegen te bekennen. De voorbij rennende man die op El Padre leek bleek een joggende Spanjaard te zijn en de heilige nam ook zijn mobieltje niet op. Dan maar zonder El Padre want de planning was strak hè? Als twee nerveuze pubers die examen moeten doen hebben we, in belabberd Spaans, ons gebedje opgezegd om vervolgens in de trouwbroek pissen van het lachen, want toen viel pas het kwartje dat we dagenlang in de zeik waren genomen.
Nu draag ik het feilloos voor, dus ik ben muy orgullosa de mí misma. Dus..
Afijn, door naar de geheime trouwlokatie. We werden naar een terras aan zee gedirigeerd met het tientje op zak, dat eigenlijk in de zak van El Padre had moeten verdwijnen, en mochten pas het pad naar de zee aflopen als we gebeld werden. Snel even een wijntje (natuurlijk..) in de giechel gemikt en toen ging de telefoon. Whooohooo! Tot onze grote verrassing stond daar, op een idyllische plek aan zee, een professionele fotograaf en een knalroze enorme hoed met Mirjam eronder. Onze BABS, of, zoals ze zichzelf noemde, de Blije Ambtenaar van een Bijzonder Stel, had samen met de andere lieverds een sprookjesachtige plek gecreëerd met witte bloemen, linten en overig spul van de chinees op de hoek in Jalón. Maar het was prachtig! Wij hadden ons best gedaan om er piekfijn bij te staan, maar die 4 hadden ook werkelijk hun mooiste zondagse pakjes uit de kast getrokken. Wederom, love it! De toespraak van BABS was mooi, ontroerend en grappig. Helaas waaide de roze schotel van haar hoofd en moest Jack uitpakken met een onvervalste imitatie van de scene Run Forest, run!, maar het bijna fluorescerende hoofddeksel was in ieder geval veilig gesteld, een knalroze streep achterlatend op het voorhoofd van onze BABS. De geloften werden uitgesproken, met een lach en een traan, maar we hebben het redelijk droog weten te houden. Het was bijna helemaal gelukt! De ringen werden uitgewisseld en als toetje op dit memorabele moment kwamen Raf en Karen met een verrukkelijke bruidstaart. Ik vond het stom, maar Raf en Karen moesten na deze ceremonie helaas naar een afspraak, de fotograaf had niets te doen en blijkbaar was het te vroeg voor het restaurant, dus de enthousiaste foto-knipper heeft ons het halve strand af laten lopen om nog even 3 kwartier extra aan fotomateriaal te schieten, want wij zijn natuurlijk fucking fotogeniek… De schat.
Rond 10 uur toch wel enigszins hongerig op weg naar het restaurant, maar de route ging onverwachts terug naar Jalòn! Ach, wel zo handig want dan kreeg iedereen tenminste wat alcohol achter de huig, en tenslotte wil niemand de BOB zijn op zo’n meer dan fabelachtige en buitengewone dag toch? Toen bij de casa de deuren open getrokken werden viel het zoveelste kwartje van die dag. Een prachtig gedekte tafel en een feeëriek tafereel met overal kaarsjes, ballonnen en kleine lampjes. Een professionele kok die een typisch Valenciaans 8-gangen menu voor ons in elkaar ging toveren en zijn energieke lieve wederhelft die ons bediende en voorzag van de nodige alcoholische verrassingen. César en Pilli, het was goddelijk! Om half 2 nachts begonnen we aan het toetje.. En voor ik het wist lag ik met mijn delicate kanten trouwtop en mijn goeie gedrag in het zwembad. Nog meer party-time! Naast mij dreef een witte kwal met een glas wijn en de rest van de feest-anemonen zagen er ook niet meer uit alsof ze op zondag uit kerk kwamen, maar man, man, wat hebben we plezier gehad en verschrikkelijk gelachen. Om half 5 ging het licht uit…
Het was een magische dag, zo eentje die voor altijd in je geheugen gegrift staat. Alles, maar dan ook alles klopte. En wat ben ik dankbaar (en ik weet zeker dat ik hiermee ook namens Niels spreek) voor deze mensen in mijn leven en vooral met mijn kersverse komkommer-echtgenoot. Ik kan Mirjam, Jack, Raf en Karen niet genoeg bedanken voor al het moois wat deze dag aan herinneringen heeft opgeleverd. Het was voor ons een MORE THAN PERFECT DAY!!
En daar zitten we dan, in Xalo in de B&B van Raf en Karen, de allerliefste schatten. Wat een paradijs en wat een geluk, alleen maar mooie mensen bij elkaar. Inmiddels zijn Mirjam en Jack er ook en het voelt als een familie. And I love it!
We drinken wijn, hebben mooie, grappige en emotionele gesprekken en we genieten. Het voelt als thuis dit. Deze prachtige B&B met uitzicht op wijngaarden en bergen. CasaKa is thuiskomen, echt waar! We worden schandalig verwend met overheerlijke ontbijtjes, tapas, lokale wijn, muziek en heel veel liefde.
Na 5 dagen bloedverziekend Alicante zijn we blij dat we hier zijn. Ehm.. De kilo’s vliegen eraan ben ik bang en het alcohol promillage overschrijdt ongetwijfeld de maximaal toegestane hoeveelheid maar hé, who cares. Het is wel makkelijk om enigszins beschonken het Spaanse Onze Vader te leren. En als je nu denkt, het Onze Vader in het Spaans? Daarover één dezer dagen meer.
Dus lieverds, hou het blog even in de gaten want there’s more news to come!
Het is een roerige maand. Deze lente brengt zoveel leuke en mooie dingen maar ook verdrietige gebeurtenissen met zich mee. De leuke momenten zijn natuurlijk de festivals en concerten, de onverwachtse feestjes en de middagen hangen op het strand met een Sol en een vette bak nacho’s. Mijn verjaardag heb ik zwetend op een terras gevierd met de twee liefste mannen in mijn leven, genieten met een hoofdletter ‘G’. We hebben al een aantal festivalletjes achter de kiezen; sommige om te koesteren en sommige waarvan ik denk, wat de fuck doe ik hier? Niet mijn muziek, niet mijn mensen, lauwe biertjes.. mag ik alsjeblieft naar Woodstock? Ik ga naar festivals voor de gezelligheid en de mooie ontmoetingen, maar in de eerste plaats vooral voor de muziek. Is de muziek ruk, dan kost het echt moeite om het amusante en jolige feestbeest te blijven, maar daar hebben we biertjes of wijn voor. Mijn verlossers in noodgevallen.
Maar Niels is een festivaldier, komt bij elke dikke boom bekend publiek tegen en hij geniet er met volle teugen van. Dus ik probeer mee te genieten, wat regelmatig wonderbaarlijk goed lukt, al zeg het zelf. Nou is het voor Niels ook fucking moeilijk om niet gezien te worden want hij steekt met zijn bijna 2 meter overal bovenuit. (Damn, zelfs boven de urinoirs op zo’n festival-terrein, maar ik verdwaal weer in mijn gedachten. Focus!) En ik sta er als dwerg bij en schudt handjes, geef zoenen en probeer namen te onthouden. Volledig kansloos. Ik ben een zeef dus ik probeer bij elk festivalletje minimaal 5 namen te onthouden.
Afgelopen zaterdag waren we bij Geheime Liefde in Bunnik, ik heb zo’n 35 voor mij onbekende mensen omhelst of een klapzoen gegeven en, jawel, 3 namen onthouden. Ik kan het echt niet, de potentie is er, écht waar, maar het blijft simpelweg niet hangen. Dus ik knuffel gewoon iedereen en hoop dat iemand zijn of haar naam in de groep gooit tijdens het festival-beraad bij één of andere bar.
En dan zijn er ook nog nieuwe ontmoetingen met mensen die je raken, waar je een instant klik mee hebt, die binnen no-time in je hart zitten omdat ze open en kwetsbaar durven zijn. Mooie wezens waar je geweldige gesprekken mee hebt, perfecte imperfecte mensen die niet bang zijn om verbinding te zoeken. Ik word daar gelukkig van, van positieve enmooie mensen om me heen.
En ik kan de laatste tijd wel wat positivisme gebruiken. Want verdriet is er ook. Ik mis onze Sammie zo ontzettend. Onze bejaarde fluffy bowlingbal die vanaf 15 april ineens verdwenen is. Ze staat inmiddels op elke vermiste-poezen-site die ik kan vinden, we hebben avonden gewandeld op zoek naar onze ouwe mauwert. We hebben posters opgehangen, langs de deuren geflyerd, gezocht met warmtebeeldcamera’s en een speurhond. We hebben gedragen sokken van Niels in stukjes geknipt, door Sammie’s kattegrit gehaald en door de wijk gestrooid om een spoor naar huis te leggen. Dat laatste trouwens heel stiekem want ik zit er niet op te wachten om met een wijzende vinger beticht te worden door een stel milieugoeroe’s uit de wijk. Ik heb een grote doos omgetoverd tot tuinhuisje met haar dekentje erin, zodat ze daarin kan schuilen mocht ze ’s nachts terug komen. We hebben opeen matras in de woonkamer geslapen met de buitendeur open, we hebben hulp gehad van een mevrouw die telepathisch is, maar inmiddels ben ik uitgekakt wat ideeën betreft. We kunnen de buurt niet wakker blijven houden door elke avond laat haar naam door de straten te brullen. Maar het lukt me niet om de zoektocht op te geven, dus ik ga door tot het gaatje. Dat is mijn hiaat, het willen redden en zorgen niet los kunnen laten. Gewoon, omdat ik denk dat iedereen, en in dit geval ook Sammie, weleens hulp kan gebruiken.
Het is een mooie maar zeker niet zorgeloze lente. Met een mama, een broer en een poes waar ik als een kloek over waak, zijn de uitbundige festival-uitspattingen meer dan welkom. Het houdt het hart in balans en dat is best belangrijk voor deze emotrut. Ik zeg, op naar een mooie zomer, er gaan mooie momenten aankomen! Geniet lieverds!
Vinted is leuk, maar op Etsy is ook reuze gezellig shoppen. Nog eentje dan, omdat ik het niet kan laten en zelf zit te gieren van het lachen bij de aanblik ervan, terwijl het eigenlijk om te janken is.
We trappen af met deze fantastische elastische broek in een opvallende Ferrari-rode tint. Dit plastic broekje kleedt mooi af terwijl de vrouwelijke lijn behouden blijft precies daar waar het hoort. Geschikt voor de koelere dagen want een droge bilspleet kunnen we helaas bij hogere temperaturen niet garanderen.
Je draagt hem met een paar charmante zwarte klompen met stilletto-hakje. Voor de ultieme sexy look raden wij aan de benen iets gespreid te zetten zodat de venusheuvel mooi uitkomt in dit pronkjuweeltje .
Het zomerse Hawairokje is weer helemaal terug van weggeweest. Gezien de geringe lengte is dit vrolijke prachtstukje tevens te dragen als brede riem.
Draag het met een croptopje en gezellige slip met pijpjes als u ermee gaat flaneren. In alle andere gevallen raden wij u aan bovenstaande rode plastic broekje eronder te dragen voor een extra frivole uitspatting.
Dit keer geen clevage to the bone maar een clevage to the navel. Een zeer vrouwelijk silhouet is gegarandeerd met deze pronkstukjes.
We raden evenwel aan bij een flinke bos hout voor de deur dit prachtjurkje in een grotere maat te bestellen, danwel het gat een stuk naar beneden te verplaatsen. Mochten uw borsten niet meer zo fier overeind staan, dan is er altijd nog de mogelijkheid deze fantastische stretchjurk achterstevoren te dragen.
Deze rolladerok in vurig rood met grauwe elastische tussenstukjes is een lust voor het oog. Deze bodycon kan gedragen worden met een extra hoog opgesneden stringetje en karamelbruine oma-pumps met stevige blokhak.
Misgrijpen zou zonde zijn, alhoewel dat bijna onmogelijk is met dit modelletje, maar haast u want er is nog maar 1 exemplaar op voorraad.
Daar is hij dan, onze ‘gebogen-lichaam-verbeterende legging’in comfortabele muisgrijze spandex. Deze ‘big-butt-legging’ staat het allermooiste als u in een gebogen, niet-comfortabele houding op een krukje gaat zitten.
Deze work-out legging is recyclebaar tot meloen-draagtasje en kan zowel over de schouder als cross-body gedragen worden.
De ietwat doorzichtige witte bandagerok, wie wil deze basic nou niet in de kast hebben liggen. Hij is 20 cm breed maar rekt geweldig mee met de vorm van uw lichaam. Draag hem met een opgekropt shirtje, liefst in de bandage gepropt, en een aftekenende slip in contrasterende kleur zodat uw rondingen mooi uitkomen. Wordt geleverd met achterkant-aftrek-haak want het zou zonde zijn als deze geweldige rok na een kwartier richting uw middel zou verdwijnen.
Wederom, wees er snel bij want er is er slechts 1 op voorraad en 19,56 voor deze hoofdband is toch geen geld dames..
De oogverblindende en psychedelische bodycon-jurk, wat een eyecatcher!! Hij doet lijken alsof u maat 36 heeft en zojuist terugkeert van een spannende bodypaint-sessie met een schilder die te lang boven de thinner heeft gehangen. De kleuren zijn verrukkelijk fel en u kunt uw ogen sluiten bij het dragen, maar voor uw partner is het een lust voor het oog.
Deze jurk wordt geleverd met 3D-zonnenbril en 2 paddo’s in geschenkzakje voor het optimale dimensionale effect.
Tot slot willen we u erop attenderen dat u, net als Jean-Paul, een recensie over onze producten kunt achterlaten op Etsy. We waarderen het als u een foto zou willen toevoegen van het product tijdens het dragen, voor een betere beoordeling.
Jean-Paul gaf zijn aankoop maar liefst 3 sterren (!), ondanks de teleurstelling dat maat M iets groter uitviel dan verwacht. Wij adviseren dan ook dat Jean-Paul de resterende stof gebruikt voor een vrolijk bandagerokje.
Gebruik je het niet? Verkoop het dan! De eerste misser, maar daar kunnen jullie niets aan doen. Het hoeft niet zo dictatoriaal hoor, dwingeland. Maar ik beken het bij deze: ik ben er gek op, op de Vinted-jungle. Uren kan ik mezelf entertainen, te gekke vintage en nieuwe pareltjes zoeken om vervolgens een kwart ervan weer net zo hard op Vinted te kwakken. Want het staat niet, of het past niet omdat ik mezelf te hoog had ingeschat (lees: schamele 1,67m). Maar man, wat een recycle walhalla. Ik ben zo happy als een koe in de wei met mijn vintage flowerboots van Sendra, mijn Penny Lane jas en overige kloffies die ik niet in de reguliere of betaalbare winkels kan vinden. Daarnaast was, fotografeer en post ik me een versuffing en het verdient nog lekker ook, als je er niet teveel voor terug koopt althans. En dat is nou net mijn manco. De afspraak die ik met mezelf heb gemaakt is dat ik mijn zuurverdiende pegels cash, zodra ik er meer dan 75 op mijn tegoed heb staan. Maar zodra ik rond de 70 euro op mijn overzichtje zie staan vind ik juíst dan weer een nieuw juweeltje. Echt hè, een ruggegraat van niks weer. De pegels gaan er dus bijna net zo hard weer uit als ze erin komen, maar hé, een hobby kost nou eenmaal geld hè? Ik zal waarschijnlijk nooit ruim in de slappe was gaan zitten door Vinted, maar ik word er wel gelukkig van. En dat is een essentiële basisbehoefte.
Verkopen op Vinted kan dus best een leuk verdienmodelletje zijn, mits je er een beetje moeite voor doet. Ik kom wat slijk tegen en je kunt er gif opnemen dat die items over een jaar of wat nog steeds bij de betreffende verkopers onderin de kast in een vuilniszak liggen weg te stinken. Wat een missers kom je tegen op dat platform. Ik heb zo’n vermoeden dat er niet luxueus gestrooid wordt met waarderings-sterretjes naar deze handelaars. Want ook dat telt hè, hoe meer sterretjes, hoe beter je het doet en ik heb toevallig best veel sterretjes. Joe.
Ik heb deze week zomaar een wilde greep gedaan uit wat ik tegen kwam op Vinted. Dus hierbij een klein lesje in ‘dont’s’ zodat jullie ook allemaal rijk kunnen worden.
Een verkoopnaam die niet bij je past schept wantrouwen. Binkygeil verkoopt niet alleen sportshirtjes maar ook geile gestreepte puntmutsjes. Dan ga ik twijfelen hè? De naam deed anders vermoeden maar bij die mutsjes raak ik enorm in verwarring. En die wanorde kan ik niet aan, dus Binky, geen gesodemieter met puntmutsen meer. Volgende keer graag wat wetlook mannen-strings want daar zoek ik niet op en dan kom ik je ‘opwindende’ reutemeteut tenminste ook niet tegen.
Zeg nou zelf, dit is is toch een pareltje, deze keurige-mannen-jas? Een paar harige benen onder het wolletje en een geblurde smoel erbij trekken alsof hij zojuist een orgasme heeft gehad van zijn eigen streaker-foto. Ik vind het geslaagd. De grote vraag rijst bij mij ook wie deze extatische foto heeft gemaakt, maar dat is mijn fantasie die op hol slaat. Vergeet het. Ik denk dat deze handelaar ver gaat komen en stinkend rijk gaat worden. Maar niet via Vinted.
Nog zo’n commercieel meesterstukje:
Rokje te koop voor 60-plusser. Handjes op de heupen en omdat ik onherkenbaar wil blijven zet ik mijn cowboyhoed en mijn porno-bril op.
Jippy-ka-yee motherfucker!
Als je dan een ‘vegan leather’ (huh?) legging wil verdisconteren is dit wel de fijnste manier om een toch al niet zo flatteuze nepleren maillot te etaleren. Dus dames, zwarte sneakersokjes, de broek lekker hoog opgetrokken over je blote moederschoot en manlief vragen of hij er een appetijtelijke foto van maakt. Ik zeg, spot on!
Maar de ultieme parel van vandaag moet nog komen..
Tadáááá! Zeg nou zelf, wie wil dit übercoole geval met bootcoot pijpen tot de kuiten nou niet in de kast hebben hangen? Hij kleedt prachtig af, naveltopje erop en een paar degelijke sokken eronder en je bent helemaal klaar voor het eerstvolgende vage festivalletje. En hij kleurt ook geweldig bij een bleke huid dus hij kan ook in de winter.
Ach, ik kan nog wel 25 fiasco’s plaatsen, maar ik denk dat je het wel begrijpt nu. Dus lekker de afdankertjes door een fris sopje halen, een Vinted-waardige foto maken en hoppa, binnenhalen dat fortuin. Oké, je moet het na verkoop wel nog steeds naar de post brengen, maar de moeite wordt beloond met keiharde cash en glimmende gouden sterretjes op je profiel. En dat ik een Vinted-goeroe ben blijkt maar weer; de pakketmeneer kent mijn naam. Ik hoef me al lang niet meer te legitimeren en hij legt mijn pakketjes altijd keurig bij elkaar op een hoopje, de schat. Zo zie je maar, ik heb er, buiten de inkomsten, een vriend voor het leven bij. En dat alles dankzij Vinted ♥
ANGELI SCHRIJFT 